Z Policy nad Metują przez kuesty na „Sławeńskie grzyby skalne”

Najlepszym puntem startu będzie główny Plac Masaryka (Masarykovo náměstí) w Policy nad Metują, gdzie na drogę można nabrać wysokiej jakości wody z ogólnodostępnego źródła wód artezyjskich, jednego z największych zasobów wody pitnej w Czechach. Przy okazji nabierania wody można z bliska przyjrzeć się fragmentom skamielin drzew – araukarii, którymi jest ozdobiona studnia Julinka. Są to skamieniałe części pni paleozoicznych przodków dzisiejszych drzew iglastych, które można znaleźć w okolicy pobliskiego Odolowa w Górach Jastrzębich. Z pełnymi bidonami ruszamy z placu czerwonym szlakiem nazywanym Drogą Jiráska (Jiráskova cesta) w kierunku na Głowniów (Hlavňov). Pierwsze zatrzymanie czeka nas już po 100 m. Tu możemy się przygotować teoretycznie, zwiedzając zewnętrzną ekspozycję geologiczną pn. Region Geologiczny Polickiej Niecki Kredowej, którą znajdziemy w parku przed budynkiem Muzeum Miejskiego na ul. Na Babí. Wyposażeni w informacje wychodzimy czerwonym szlakiem z miasta, obok cmentarza, i zaczynamy łagodne podejście po płaskim zboczu na wierzchołek wewnętrznej kuesty Polickiej Niecki Kredowej. Po lewej stronie, tuż nad zabudową miejską, około 200 m od drogi znajduje się kompleks trzech pustych zbiorników wodnych. Są to tzw. poldery przeciwpowodziowe, służące do magazynowania wód burzowych, spływających z rozległych polnych zboczy nad miastem. Między polami wspinamy się pod grzbiet nazywany Kluczek (Klůček) na drogę z Policy nad Metują do Głowniowa (Hlavňov). Poza pięknym widokiem mamy tu kolejne stanowisko geologiczne. Na polach pod drogą i dalej na zachód, pod lasem na szczycie Kluczka, w zaoranym gruncie można spróbować znaleźć fragmenty wapiennych piaskowców z drobnymi skamielinami lub odciskami zwierząt morskich płytkiego morza z okresu późnego mezozoiku. Krótko idziemy dalej szosą, pokonując grzbiet kuesty i poznając jej układ terenowy. Na rozdrożu turystycznym pod stromym północnym zboczem skręcamy w prawo i żółtym szlakiem (leśną drogą) dotrzemy do Czarciej Skały nad Suchym Dołem. Czarcia Skała jest pojedynczą formą skalną w formie wieży, bardzo ciekawie ukształtowaną w wyniku tzw. wietrzenia selektywnego piaskowców i zlepieńców (powodującego głębokie zagłębienia lub żebra skalne). Nieoznakowaną drogą polną od skały schodzimy do Suchego Dołu, a od urzędu gminy (Obecní úřad) idziemy żółtym szlakiem przez wieś Sławny (Slavný) do rozdroża turystycznego Nad Sławnym. Ze wzniesienia dobrze widać strukturę krajobrazową reliefu Niecki Polickiej z asymetrycznymi grzbietami wewnętrznej i zewnętrznej kuesty (na obwodzie) i wyjątkową sylwetką reliktowej góry stołowej Ostasz, w centrum zagłębienia niecki. Jak się nasycimy pięknym widokiem polickiego krajobrazu, możemy ruszyć dalej czerwonym szlakiem w stronę „sławieńskich grzybów skalnych". Przy pierwszych grzybach miniemy kopułowatą skałę z wyciosanym znakiem jednego z najstarszych szlaków turystycznych na Ziemi Broumovskiej Broumovsku (z końca XIX w.), prowadzących romantycznym grzbietem Ścian Broumova (ze Szczelińca na Gwiazdę). Na trasie spotkamy więcej takich oznaczeń. W pobliżu wspomnianej skały na głazach można zobaczyć zachowane odciski muszli małży morskich. Ślepe odgałęzienie czerwonego szlaku zaprowadzi nas do najciekawszego kompleksu dużych grzybów skalnych, powstałych wskutek selektywnego wietrzenia piaskowców o zróżnicowanej strukturze. Później idziemy do rozdroża Pod Owczarnią (U Ovčína). Z tego miejsca żółtym szlakiem pójdziemy na krawędź Ścian Broumova, z wejściem na punkt widokowy Niebieski Kamień (Modrý kámen, 686 m n.p.m.). Tu czeka na nas wspaniały widok lekko pofalowanej Kotliny Broumovskiej, osłoniętej od północy wulkanicznymi Górami Suchymi, za którymi dostrzeżemy pasmo Gór Sowich. Z punktu widokowego schodzimy żółtym szlakiem na rozdroże Nad Hájkovou roklí, a później żółtym szlakiem (nazywanym Hájkova cesta) schodzimy stromym zejściem na wschodnich obrzeżach wąwozu Hájkova rokle aż do potoku Ledhujka. Po kolejnych 200 metrach czeka nas łagodniejsze zejście, w czasie którego zobaczymy prawy dopływ Ledhujki. Wzdłuż potoku pójdziemy nieoznakowaną ścieżką 100 m w górę potoku, dochodząc do ujścia wąwozu Hájkova rokle, który w dolnym końcu nie ma przejścia, za to można tu zobaczyć najbardziej znany wodospad Ścian Policy – Suchodolską Niagarę. Pod progiem skalnym, z którego spada większy lub mniejszy strumień brązowawych wód torfowych, możemy obejrzeć piękny przykład oddziaływania wody i mrozu – wyżłobiony w piaskowcu szeroki skalny kocioł z małym jeziorkiem. W okresie mrozów możemy tu podziwiać magiczny brązowo błyszczący lodospad. Z tego miejsca, z lekkim zmęczeniem, pójdziemy zgodnie z prądem potoku i zielonym szlakiem do Policy nad Metują. Jeszcze przed pierwszymi suchodolskimi chatami po prawej stronie miniemy porośnięty lasem dawny kamieniołom piaskowca. Dzisiaj jego obecność zdradzają tylko betonowe podstawy maszyn, resztki zardzewiałych lin stalowych i skalne ściany pozostawione po wydobyciu i łamaniu bloków kamiennych. Przechodzimy przez Suchy Dół, a później doliną Ledhujki zielonym szlakiem przejdziemy obok kaplicy Maryi Panny z Lourdes wracając do punktu startu w Policy nad Metują, gdzie ponownie możemy zaopatrzyć się w doskonałą wodę ze źródła artezyjskiego Julinka. W tym miejscu znajdziemy też wiele restauracji, które zaoferują nam i inne napoje. Idąc tą trasą pokonamy około 14 km drogi z przewyższeniem około 420 m.